therapie

Het therapeutisch effect van dieren op mensen

Het aaien en aanraken van een dier geeft ons een gevoel van zekerheid, kameraadschap, intimiteit en continuïteit. Maar zijn die gevoelens ook wetenschappelijk te staven? Jazeker! De onderzoeken tonen unaniem aan dat het aaien van een dier een gunstig effect heeft op de bloeddruk en hartslag. Daarnaast verhoogt aaien de aanmaak van endorfine, het welbekende stofje dat een gevoel van genot geeft. Wanneer een dier wordt ingezet bij de behandeling van patiënten – uiteenlopend van hartpatiënten tot mensen met autisme – is het effect helemaal verbluffend: patiënten reageren beter op hun medicijnen, hebben minder slaap- of rustgevende medicatie nodig, verbeteren hun motorische en geestelijke capaciteiten, komen uit hun isolement, voelen zich minder depressief of komen hun depressiviteit zelfs helemaal te boven. Amerikaanse artsen waren de eersten die over de positieve gevolgen van huisdieren op mensen berichten.

Serpell (2000) voert aan dat bij dier ondersteunende therapie factoren zoals psychische, fysiologische en sociale factoren met elkaar verbonden worden. Hij gaat ervan uit dat dieren de aandacht op zich vestigen en daarmee voor afleiding zorgen. Hierdoor brengen zij mensen meteen in een toestand van ontspanning. Daar komt bij dat dierlijke metgezellen mensen een sociale ondersteuning bieden. Dit werkt stress verminderend, dus werken dieren als een zogenaamde buffer tegen stress! Een kat of hond is als “therapeutisch medium” bijzonder geschikt, omdat deze meeleeft en dingen aanvoelt. Een kat of hond kan zich goed in elke situatie aanpassen.

Honden  en katten werken positief op onze gezondheid door ons aan het lachen te brengen en ons tot spelen te motiveren. De relatie met een mens kent geen eisen over openheid van zwakte en het bloot geven van emoties. Het is de hond of kat om het even wat de mens over zichzelf denkt of wat anderen van hem denken.

Autisme
Bij kinderen met een gedragsstoornis en of autisme wordt door middel van werken met een therapiedier de toegang tot de omgeving vergemakkelijkt.

Bij autisten kan een kat of hond de muren afbreken waarmee deze mensen zich van hun omgeving afzonderen. De dieren hebben een rustgevend en ontspannend effect waardoor spierkrampen worden opgeheven. Bovendien sporen dieren aan tot interactie en communicatie, twee zaken die bij autisten (sterk) onderontwikkeld zijn.

In mijn gezin kan ik duidelijk het verschil merken van voor wij katten hadden en nu met katten ! Heerlijk een knuffel en aai momentje op zijn tijd doet echt wonderen.